رسانه بلومبرگ درباره راه‌هایی که آمریکا می‌تواند به اعتراضات سراسری در ایران کمک کند، یادداشتی منتشر کرده است. در این یادداشت به این سوال نیز پرداخته شده که چرا هر گونه گفت‌وگو درباره احیای توافق هسته‌ای با حکومت ایران، باید متاثر و مرتبط با اعتراضات مردم در این کشور باشد.
بخش‌هایی از این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهوری روسیه که از ایران برای جنگ در اوکراین پهپاد گرفته است، به ابراهیم رئیسی، رییس‌جمهوری ایران بدهکار است. این است که در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد به همتایش لطف کرد و او را از سنگ روی یخ شدن در این مجمع نجات داد.
پوتین همچنین از بسیج ۳۰۰ هزار نیروی ذخیره روس برای جنگ اوکراین خبر داده و تهدید غیرتلویحی هم به استفاده از سلاح هسته‌ای کرده است. اعلام پوتین توجه بین‌المللی از ایران را منحرف کرد؛ جایی که قتل مهسا امینی، اعتراضات سراسری علیه رژیم ایران را برانگیخته است.
رفتار بد نیروهای امنیتی، معمول جمهوری اسلامی است اما مرگ مهسا امینی به ناگاه، طاقت ایرانیان، به‌ویژه زنان را طاق کرد. رسانه‌های اجتماعی از ویدیوهای حجاب از سر برداشتن زنان، چیدن موهایشان و سوزاندن روسری‌ها پر شد.
رژیم ایران طبق معمول برای مقابله با چنین اقداماتی، «دست سنگین» خود را رو کرد.
وقتی رئیسی در نشست سازمان ملل سخنرانی می‌کرد، نیروهای امنیتی او جمع شده بودند و به مردم تیراندازی می‌کردند؛ اما ویدیوها چیز دیگری هم نشان می‌داد: شهروندان مقاومت می‌کردند، پلیس را کتک می‌زدند و ماشین‌هایشان را به آتش می‌کشیدند.
جو بایدن، رییس‌جمهوری آمریکا در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل گفت: «با شهروندان شجاع و زنان دلیر ایران که هم‌‌اکنون برای به دست آوردن حقوق اولیه خود تظاهرات می‌کنند، اعلام همبستگی می‌کنیم.»
اما اشاره بایدن به ایران در سخنرانی‌اش، مورد توجه واقع نشد چرا که لب کلام بایدن درباره پوتین و خطر افزایش تهدید هسته‌ای در اوکراین بود.
رئیسی هنگام سخنرانی بایدن حضور نداشت اما قطعا زیر لب تشکری کرده است از صدقه‌ای که دوست روس‌اش به او داده بود. پوتین تمام توجه مجمع سازمان ملل متحد را بلعیده بود.
رئیسی حالا به تهران بازگشته است و روی توجه معطوف جهان و بایدن به روسیه، حساب می‌کند آن هم در زمانی که رژیم ایران به تنها شکلی که بلد است، مشغول مقابله با اعتراضات است. نشانه‌های شومی که از سرکوب خشونت‌آمیز، مشابه آن‌چه در سال ۲۰۱۹ (آبان ۹۸) روی داد حکایت دارد.
تاکنون دست‌کم ده‌ها تن در این دور از اعتراضات کشته شده‌اند و حکومت ایران دسترسی به اینترنت و دیگر راه‌های ارتباطی را بسته است که خود نشان از این دارد که رژیم نمی‌خواهد حرف خشونت و قساوت آن به بیرون درز کند و به گوش افراد بیشتری برسد.
چالش پیش روی بایدن اما کمک به معترضان داخل ایران است و اینکه اجازه ندهد رژیم ایران بار دیگر آنان را «مزدور » جلوه دهد.
بهترین کاری که آمریکا می‌تواند انجام دهد این است که صدای معترضان را رساتر کند و به آن‌ها کمک کند تا از قطع اینترنت به دست رژیم فرار کنند، بتوانند بهتر با هم ارتباط برقرار کنند و اعتراضاتشان را سازماندهی کنند.
یک راه دیگر همان راهی است که وزارت خزانه‌داری آمریکا انجام داد: در پی اعلام درخواست ایلان ماسک برای معافیت از تحریم‌های مرتبط با جمهوری اسلامی با هدف ارائه اینترنت ماهواره‌ای استارلینک در ایران، وزارت خزانه‌داری آمریکا اعلام کرد صادرات برخی تجهیزات اینترنت ماهواره‌ای در راستای کمک به آزادی اینترنت در ایران ممکن است.
در سطح دیپلماتیک، وزارت امور خارجه آمریکا باید از هر فرصتی برای معطوف کردن توجه به سمت اعتراضات ایران استفاده کند و از متحدان خود بخواهد همین کار را بکنند.
هر گفته‌ای درباره مذاکره با رژیم ایران درباره احیای توافق هسته‌ای، باید همراه با ابراز مکرر همدلی صمیمانه با معترضان و همچنین تقبیح شدید سرکوب در ایران باشد.
در نهایت، کاخ سفید باید روشن بیان کند هر مقام ایرانی که با سرکوب معترضان در ارتباط باشد، بر اساس «قانون جهانی مگنیتسکی» تحت تحریم قرار خواهد گرفت.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا همچنین از تحریم پلیس اخلاقی ایران (گشت ارشاد) خبر داده است و باید گفت دولت بایدن از جای خوبی شروع کرده است.
معترضان در ایران از خطرات عظیمی که به جان خریده‌اند تا در برابر رژیم بایستند آگاهند اما این بار، مهسا الهام‌بخش آنان برای بر پا خاستن و نه سر فرود آوردن، شده است.
جو بایدن باید پاسخ شجاعت معترضان در ایران را با کمک به آن‌ها برای بلند کردن صدایشان بر سر و صدایی بدهد که پوتین در جهان راه انداخته استقانون مگنیتسکی جهانی.